Avokati nga Ren Klit Delilaj shpreh mendimin e tij për konceptin e shtetit të së drejtës dhe karakteristikat e tij.

“Jam ngopur duke jetuar në një shtet ku programe si ‘Touche pas à mon poste’ trajtojnë të gjitha temat me jo-ekspertë në studio, ose të paktën me persona që janë indirekt të informuar mbi faktet për të cilat debatojnë. Ku gjyqet mediatike bëhen përpara se të shpallen vendimet nga gjykatat.

Më shqetëson thellësisht të jetoj në një shtet ku disa vendime gjyqësore pasqyrojnë më shumë një opinion sesa shprehjen e ligjit.

Më shqetëson që miratimi i këtyre ligjeve bëhet nganjëherë me një përbuzje të hapur ndaj normave superiore, parimeve themelore të Republikës Franceze, sipas kërkesës së opinionit publik. Opinioni publik që krijohet nga bërësit profesionistë të opinionit.

Më nervozon të jetoj në një shtet ku shpejtësia e zbatimit mbizotëron mbi thellësinë e reflektimit dhe ku vendimmarrësit nxitojnë të reagojnë, ndërkohë që mendimtarët e kohës së kaluar reflektonin paraprakisht për garantimet e paqes sociale.

Lexo gjithashtu: INTERVISTË. Richard Malka: “Avokat, kjo nuk është një profesion për t’u dashur” Si qytetar dhe si avokat

Sipas mendimtarit grek Aristoteli, “është më e drejtë që ligji të qeverisë se sa cilido nga qytetarët”. Sipas Ciceronit, “ne jemi të gjithë shërbëtorët e ligjit në mënyrë që të mund të jemi të lirë”.

Pra, si qytetar dhe si avokat, shërbëtor i ligjit, që jam dyfish i tronditur kur dëgjoj ministrin e Brendshëm, Bruno Retailleau, të thotë: “Shteti i së drejtës nuk është as i paprekshëm dhe as i shenjtë.” Ky i njëjti ministër i Brendshëm që gjithsesi u përpoq të shpërndante çdo dyshim mbi mendimin e tij, kur disa ditë pas kësaj deklarate, shtoi se, thjesht, shkeljet ndaj shtetit të së drejtës justifikoheshin, edhe në vendet demokratike, veçanërisht “kur tekstet në fuqi nuk garantojnë më të gjitha të drejtat, duke filluar nga e para prej tyre: e drejta për të qenë i mbrojtur”.

Përfundimisht, demokracitë popullore të vendeve të Evropës Lindore ekzistuan ndërmjet viteve 1945 dhe 1990, në anën tjetër të murit të Berlinit. Pas demokracive popullore, demokracitë populiste… Barazia e subjekteve të së drejtës përpara normave juridike

Ky shkrim nuk ka për qëllim të jetë politik, kështu që do të mbaj për vete mendimin tim në lidhje me këtë mënyrë të qeverisjes përmes “punchlines” të vazhdueshme. Do të ndaj me ju me kënaqësi, nevojën time për të kundërshtuar, për të rezistuar, ndaj kësaj përpjekjeje për të goditur shtetin e së drejtës, shtetin e vetëm në të cilin dëshiroj të jetoj. Dhe do ta bëj duke NA kujtuar të gjithëve se çfarë është shteti i së drejtës.

Shteti i së drejtës është një koncept me origjinë gjermane (Rechtsstaat), i teoristizuar në fillim të shekullit XX nga juristi austriak Hans Kelsen. Ai e shihte shtetin modern si një shtet ku normat juridike janë të hierarkizuara, në mënyrë që fuqia e tij të jetë e kufizuar.

Në këtë model, çdo rregull nxjerr vlefshmërinë e tij nga përputhshmëria me rregullat më të larta. Një sistem i tillë, për më tepër, nënkupton barazinë e subjekteve të së drejtës përpara normave juridike dhe ekzistencën e juridiksioneve të pavarura. Në krye të këtij sistemi piramidal është Kushtetuta, e ndjekur nga angazhimet ndërkombëtare, ligji, dhe pastaj rregulloret. Në bazën e piramidës janë vendimet administrative ose konventat ndërmjet personave privatë.

Ky rend juridik zbatohet për të gjithë personat juridikë. Shteti, ashtu si individët, nuk mund të shpërfillë parimin e legalitetit: çdo normë, çdo vendim që nuk respekton një parim më të lartë mund të jetë i dënueshëm juridikisht. Shteti, që ka kompetencë për të nxjerrë ligjet, është gjithashtu i nënshtruar rregullave juridike, të cilat kanë funksionin e rregullimit dhe legjitimimit.

Përkufizimi i mësipërm e kam gjetur në faqen zyrtare të Asamblesë Kombëtare Franceze, institucionit që vendos normat duke marrë mandat nga populli francez.

Ka në këtë moment një instrumentalizim të pandershëm të gjithë këtyre ngjarjeve të ndryshme dhe gjithashtu një diskurs që konsiston në interpretimin e asaj që dëshirojnë francezët. Nuk duhet të bëhemi të paefektshëm në epokën e internetit, ku informacioni është i disponueshëm me një klik